Μαδρίτη: 10 λεπτομέρειες που δεν θα βρεις στους τουριστικούς οδηγούς!

​της Ζαμπέλας Κουραμπά

Καλησπέρα, υπέροχο πλάσμα! Έζησα στη Μαδρίτη μήνες ολόκληρους. Μπορώ να σου πω ατελείωτες ιστορίες, να σου δείξω άπειρες φωτογραφίες και να σου κάνω λεπτομερή περιγραφή του τι πρέπει να δεις μόλις πας. Το πρώτο μην μου το ζητήσεις γιατί μιλάω πολύ.  Το δεύτερο επίσης με δυσκολεύει γιατί upload 3000 αρχεία δεν κάνω που να με πληρώσεις! Και σχετικά με το τρίτο, πιο καλά τα λένε οι τουριστικοί οδηγοί. Ή μήπως δεν τα λένε όλα; 

1. Θέλεις σακούλα;
"¿Bolsa? ¿Quieres?". «Σακούλα; Θέλεις;». Θα σε ρωτήσουν σίγουρα στο supermercado. Το θέμα είναι να μην πεις «ναι!» γιατί θα δεις έναν ταμία να σε κοιτάζει σαν να είσαι εξωγήινος. Οπότε πρόκειται για ρητορική ερώτηση - παγίδα, σε αντίθεση με τα ελληνικά δεδομένα. Στη Μαδρίτη το να πας με την υφασμάτινη τσαντούλα σου για ψώνια είναι τρόπος ζωής. Η ανακύκλωση και η περιβαλλοντική πολιτική είναι στοιχεία εμφανή στο πεντακάθαρο  κέντρο της πόλης. Ακόμα κι αν το βράδυ οι δρόμοι του κέντρου έχουν γεμίσει χαρτιά και σκουπίδια, το επόμενο πρωί θα έχουν εξαφανιστεί όλα. 

2. Η διάβαση πεζών δεν είναι χαλί από ζέβρα!
Πρέπει να μοιραστώ μαζί σου ότι υπάρχουν στον πλανήτη μας οδηγοί που δεν βλέπουν την διάβαση πεζών σαν διακοσμητικό χαλί από ζέβρα. Αντίθετα, μάλιστα, σταματούν αυτόματα μόλις πλησιάσουν τη διάβαση λες και είναι η ίδια η ζέβρα επάνω όρθια και τους εμποδίζει. (Για να μην το παίξω έξυπνη, όταν το έγραφα αυτό το τελευταίο δεν ήξερα ότι οι φίλοι μας στην Bolivia το έχουν κάνει πράξη, όπως φαίνεται στην παρακάτω εικόνα!). 

Ανακάλυψα, λοιπόν, πολλούς τέτοιους οδηγούς σε ένα ήσυχο στενάκι κάθετο στην Calle Reyes όπου η απουσία φαναριού με έκανε να σταματώ και να κοιτάζω δειλά δειλά πόσα αμάξια έρχονται για να στρίψουν. Από την καλή μου την καρδιά, με ένα χαμόγελο της Crest και κουνώντας προς τα δεξιά το κεφάλι μου ευχαριστούσα κιόλας αυτούς τους ευγενικούς οδηγούς που σταματούσαν και μου επέτρεπαν να περάσω και να φτάσω γρήγορα απέναντι στο σπίτι μου. 

Ώσπου μια μέρα, με πολυκοσμία στο ήσυχο στενάκι είδα όλους τους πεζούς να περπατάνε στην διάβαση συζητώντας σαν να είναι επέκταση του πεζοδρομίου. Εκεί άρχισα να καταλαβαίνω ότι έπρεπε να κάνω το ίδιο. Όμως, όχι. Σταματούσα και σκεφτόμουν πόσες φορές στην Ακαδημίας περνώντας τη διάβαση με πράσινο φανάρι είχε πάει να πέσει αυτοκίνητο πάνω μου. Έτσι μάλλον θα με θυμούνται στη Μαδρίτη σαν τον μοναδικό πεζό που άφηνε τα αυτοκίνητα να περάσουν στην διάβαση... ​​

3. Παίζοντας frogger στη Gran Vía!
Αρχικά, ζητώ συγγνώμη που ήδη από τον τίτλο έχεις δύο άγνωστες λέξεις. Παρατηρείς τα υπέροχα ανθρωπάκια που δεσπόζουν περίοπτα στην παρακάτω εικόνα; Μην βιαστείς! Δεν είναι αυτό που φαίνεται... 

Να σου συστήσω, λοιπόν, την Gran Vía, τον μεγάλο κεντρικό δρόμο της Μαδρίτης με τα υπέροχα αρχιτεκτονικά αριστουργήματα και τις ατελείωτες αλυσίδες μαγαζιών... Θα ήθελες να περπατήσεις εκεί ε; (Μην χαζεύεις τη φωτογραφία, σε παρακαλώ. Διάβασε παρακάτω!) 

​Έτσι, αγαπητό υπέροχο πλάσμα, την πρώτη φορά που βρέθηκα εκεί χάζευα τα κτίρια έτσι όπως κοιτάζουν οι τουρίστες την Guernica του Picasso στο Museo Reina Sofía. Απλά να ξέρεις ότι όλα αυτά είναι μια παγίδα. Στην πραγματικότητα αυτός ο υπέροχος δρόμος είναι μια ζωντανή πίστα Frogger. Εκείνο το πανάρχαιο παιχνίδι με το πράσινο βατραχάκι που έπρεπε να περάσει απέναντι χωρίς να το χτυπήσουν τα αμάξια στο δρόμο.

Σε καμία περίπτωση δεν εννοώ ότι κινδύνευες από τα αμάξια στον δρόμο. Σου εξήγησα άλλωστε προηγουμένως για τους ...κακούς οδηγούς της Μαδρίτης. Οι αντίπαλοι ήταν αυτά τα υπέροχα ανθρωπάκια που είδες σε μία από τις προηγούμενες φωτογραφίες. (Μην κάνεις scroll up τώρα στην φώτο. Τόση ώρα την κοίταζες!) Ο σκοπός τους; Να σε κουτουλήσουν. Να μην σε αφήσουν να περπατήσεις σε ευθεία γραμμή. Τι; Νομίζεις ότι θα τα καταφέρεις, εάν στρίψεις για να τους αποφύγεις; Όχι! Θα στρίψουν κι αυτοί πάνω σου. Και θα πεις κι ένα ...perdón (με όση ευγένεια σου έχει απομείνει)! Εκείνοι δεν πρόκειται να σου ζητήσουν συγγνώμη. 

4. Όταν λείπει η γάτα... χορεύουν οι «βασιλικές γαλοπούλες»!
Έχοντας γυρίσει όλο το κέντρο της Μαδρίτης δεν σου κρύβω πως το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι έχει τα πάντα: μαγαζιά, ιατρεία, ένα σωρό πλατείες και πάρκα, πράσινο, παιδικές χαρές, ποτάμι, ωραίους δρόμους, παλάτι, κοινοβούλιο, αξιοθέατα, μετρό... Τα πάντα. Μέχρι και σουβλάκι βρήκα. Έχοντας δει όλα αυτά, λοιπόν, φαντάσου, πώς ένιωσα όταν συνειδητοποίησα πως κάτι βασικό - για τα ελληνικά δεδομένα - λείπει από τους δρόμους της Μαδρίτης. Και τι ήταν αυτό; Οι γάτες! (Μην το συνδέσετε με το σουβλάκι! Αμέσως!). Τόσες μέρες περπατούσα και μια γάτα δεν είχα δει! Αντίθετα, σκυλάκια, φανταχτερά και εντυπωσιακά έβλεπες συχνά παρέα με τα αφεντικά τους. Ωχ! Δεν υπήρχαν αδέσποτα...

​Το πρώτο ελεύθερο ζωάκι το είδα στο πάρκο Retiro. Ήταν ένα μικρό σκιουράκι που έκανε βόλτες γύρω από τις πετσέτες του pic nic που είχαμε στήσει. Τότε μου εξήγησαν οι ντόπιοι ότι στο πάρκο αυτό μπορείς να δεις μέχρι και βασιλικές γαλοπούλες (!) να κυκλοφορούν ελεύθερες. Πιστεύοντας ότι θα δω για πρώτη φορά ένα μεγαλοπρεπές ζώο που δεν είχα ξαναδεί ποτέ και ανακουφισμένη που δεν μου μίλησαν για ταύρους άρχισα να ψάχνω την περίφημη βασιλική γαλοπούλα. Η μεγάλη ώρα έφτασε. Πήγα στο σημείο που μου είχαν υποδείξει και αργά αργά προχωρούσα να δω αυτό το αριστοκρατικό ζώο. Και ήταν τότε που εμφανίστηκε μπροστά μου ένα κοπάδι ...παγώνια. Ναι αυτές οι ...άγριες κότες που ανθίζουν πίσω από τα κλουβιά στην Ελλάδα. Μα άκου εκεί βασιλική γαλοπούλα (pavo real). Οι Ισπανοί που με γνώρισαν το λένε παγώνι πια αυτό το ζώο. Παγώνι! ​

​
​5. Μετρό ακούω μα μετρό δεν βλέπω... 
Τώρα θα σου μιλήσω για ένα από τα πολύ ισχυρά σοκ που δέχτηκα στην αγαπημένη μου Μαδρίτη. Μετά τις γάτες και πάνω που είχα αρχίσει να συνηθίζω τις κλειδαριές που είναι τοποθετημένες ανάποδα (!) και το κλειδί που χρησιμοποιείται με τα «δοντάκια» προς τα πάνω ανακάλυψα ότι υπήρχε και κάτι άλλο που δεν πήγαινε καλά σε αυτήν την πόλη. Αυτό ήταν λίγο πιο underground βέβαια... Κάπου κάτω στο μετρό της Plaza de España. 

​Φτάνοντας με τον χάρτη, λοιπόν, στη σωστή αποβάθρα (13 γραμμές δεν είναι και λίγες!) είχα ήδη πάρει τη θέση μου μπροστά μπροστά για να επιβιβαστώ στο μετρό που θα ερχόταν σε 2 λεπτά. Άκουσα το μετρό που πλησίαζε και κοιτούσα αριστερά για να δω για πρώτη φορά πόσο διαφορετικά είναι τα μαδριλένικα από τα ελληνικά βαγόνια. Ο ήχος του μετρό ακουγόταν όλο και πιο κοντά και όλοι οι άνθρωποι που βρίσκονταν αριστερά με κοιτούσαν. Μάλλον δεν κοιτούσαν εμένα αλλά το μετρό που ερχόταν. ΑΝΑΠΟΔΑ! Από τα δεξιά. Μου φάνηκε τόσο περίεργο αυτό. Περισσότερο κι από όταν είδα την αποβίβαση και την επιβίβαση των επιβατών να γίνεται με σωστή χρονική σειρά. Πρώτα βγαίνουν οι μέσα. Ύστερα επιβιβάζονται οι έξω. 

Η πρώτη ανακοίνωση που ακούστηκε μέσα στο βαγόνι (4-5 ισπανικές λέξεις) έμοιαζε λίγο με «Καλώς ορίσατε στον κόσμο των Playmobil». Όλα ήταν από πλαστικό. Εντάξει, στο μετρό δεν είχα πρόβλημα. Σε κάθε άγαρμπη στροφή όμως του Βus A που πήγαινε στο Πανεπιστήμιο Complutense βρισκόμουν από τη μία άκρη στην άλλη πάνω στα πλαστικά καθίσματα. Μόνο εγώ. Σίγουρα θα με θυμούνται σαν την φοιτήτρια εκκρεμές... ​

7. Μακριά ουρά; Σωστή ουρά!
Αρχίζοντας να ζεις στη Μαδρίτη σίγουρα δεν θα καταφέρεις να ξεφύγεις από τα ...δίχτυα της γραφειοκρατίας. Μην απογοητευτείς τώρα, ειδικά εσύ που σκέφτηκες ότι θα καταφέρεις να περπατήσεις στην Gran Via χωρίς να σε κουτουλήσουν! (Τι εννοείς ότι δεν καταλαβαίνεις; Από τη μέση ξεκίνησες να διαβάζεις το κείμενο γιατί σου φάνηκε μεγάλο;! Θενξ ρε!). Για να σε καθησυχάσω πάντως μπορώ να σου πω ότι τα περισσότερα διαδικαστικά εκεί γίνονται σχετικά γρήγορα και οργανωμένα. 

​Αυτό που σίγουρα δεν θα αποφύγεις είναι οι ...ουρές. Μία συνήθεια που οι άνθρωποι στη Μαδρίτη αγαπάνε πολύ.  Ουρές σε δημόσια υπηρεσία, στο ψιλικατζίδικο, στη στάση του λεωφορείου, σε πολυκατάστημα πάνω στη Gran Via. Ειδικά στην τελευταία περίπτωση, λίγο μετά τα εγκαίνια γνωστής αλυσίδας καταστημάτων βρέθηκα να περιμένω σε ουρά 3-4 οικοδομικών τετραγώνων! Το εντυπωσιακό δεν είναι το μήκος. Η ουρά ήταν μακριά γιατί ήταν... σωστή. Κι εννοώ, φυσικά, την πρώτη από τις παρακάτω εικόνες!

​8. Freddo cappuccino στο μπαλκόνι...
To αστείο σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι στη Μαδρίτη δεν θα βρεις εύκολα ούτε freddo cappuccino ούτε ... μπαλκόνι να καθίσεις. Ζήτημα να πρόσεξα μόνο ένα κτίριο με ευρύχωρα μπαλκόνια στο κέντρο της πόλης κάπου κοντά στην Plaza de España. Και θέλεις και καφέ, έτσι; Σερβίρεται ωραιότατος (δεν!) cafe con leche. Μόλις τον δοκιμάσεις θα αρχίσεις κι εσύ να πίνεις μπίρα από τη μία το μεσημέρι (κοστίζει φθηνότερα από εμφιαλωμένο νερό!) ή tinto de verano (από τα Cien Montaditos να δοκιμάσεις).

Τώρα αν είναι καλοκαίρι και δεν αντέχεις χωρίς Freddo θα ψάξεις το Cappuccino Madrid κοντά στην είσοδο του Parque del Retiro ή οπουδήποτε αλλού θα ζητήσεις δύο εσπρεσάκια κι ένα ποτήρι με παγάκια! Ρίχνεις τα εσπρεσάκια στο ποτήρι και ...τσουπ! Έτοιμο! Μη, μου πεις ότι θέλεις και αφρόγαλα;! Κοίτα το σοκαρισμένο ύφος του σερβιτόρου και θα το ξεχάσεις! ¡Salud! 

9. Δεν κρατάμε ομπρέλα στην Plaza de España!
Όχι! Αυτό δεν απαγορεύεται! Προτείνεται, από εμένα. Γενικά, ξέχνα τον υπέροχο ελληνικό χειμώνα. Ετοιμάσου να γνωρίσεις το κρύο που σου τρυπάει το κόκαλο. Αδυνατώ να το εξηγήσω πιο επιστημονικά αυτό. Πάντως, σίγουρα στο χιονοδρομικό των Καλαβρύτων δεν είχα τέτοιο πρόβλημα! Επίσης, ένας άγραφος κανόνας επιβίωσης στην Μαδρίτη είναι ο παρακάτω: «Όταν στην Μαδρίτη κάνει κρύο, γύρω από την κεντρική Plaza de España κάνει ΚΡΥΟ! Όταν στην Μαδρίτη φυσάει, στην πλατεία Plaza de España ΦΥΣΑΕΙ!».  

​Η βροχή της Μαδρίτης δεν μου φάνηκε τόσο ενοχλητική. Από τον πολύ αέρα όμως είχε διαγώνια κλίση. Οπότε ακολούθησε τη συμβουλή μου σε περίπτωση που βρεθείς σε μπόρα με αέρα στην Plaza de España. Ειδάλλως, η ομπρέλα σου θα είναι μία από αυτές στην παρακάτω εικόνα. Να τονίσω, επίσης, ότι το καλοκαίρι στο κέντρο της Μαδρίτης καλό θα είναι να έχεις και ένα αντηλιακό. Εγώ κατά λάθος μαύριζα μέχρι τον Νοέμβριο...!

10. Αμπουργκέσα, Μαλμπόρο, Κλίνεξ και σερβιέτες. 
Δεν μπορώ να πω ότι η Μαδρίτη δεν είναι μια φιλόξενη και πολυπολιτισμική πόλη. Από τη μία, βλέπεις μια πόλη γεμάτη πανό να αναγράφουν «Καλώς ορίσατε πρόσφυγες» και λογιών λογιών εθνικότητες στο δρόμο, στο μετρό αλλά και μικροεπιχειρηματίες Ινδούς, Λατινοαμερικάνους και ...μαντέψε!  Κινέζους πλήρως ενταγμένους στην τοπική κοινωνία. Πρέπει οπωσδήποτε να σου μιλήσω για τα περίφημα chinos, τα «κινέζικα» ψιλικατζίδικα. Πανταχού παρόντα, ξαγρυπνάνε κοντά μας για ό,τι χρειαστούμε την τελευταία στιγμή την ώρα που η τοπική αγορά κοιμάται. Και μη βιαστείς να πεις «κινέζικο» και να σκεφτείς ελαττωματικά προϊόντα. Θα το μετανιώσεις κάθε φορά που θα επισκέπτεσαι το μαγαζάκι του για οτιδήποτε χρειαστείς. 

Από την άλλη, οι άνθρωποι στη Μαδρίτη είναι αρκετά προσκολλημένοι στη γλώσσα τους. Δεν θα σου μιλήσουν εύκολα αγγλικά. Το ευρέως γνωστό ως μπέργκερ ή hamburger, θα πρέπει να μάθεις να το λες αμπουργκέσα ή μπούρχερ. Το ευρέως γνωστό ως WC θα πρέπει να μάθεις να το αποκαλείς σερβίθιος ή ασέος. Και μη γελάσεις όταν ακούσεις το Μάλμπορο ως Μαλμπόρο. Αυτό σε πείραξε; Όχι το ότι ποτέ δεν προφέρεις το r της λέξης Marlboro; Σίγουρα, θα βρεις κι άλλα τέτοια παραδείγματα. Καλώς όρισες στην καστεγιάνικη πραγματικότητα! 

​Ιδιαίτερη προσοχή τώρα! Όταν σου ζητήσουν σερβιέτα μην βγάλεις από την τσάντα σου και δώσεις αυτό που φαντάζεσαι! Χαρτομάντιλο θέλουν οι άνθρωποι. Στην περίπτωσή μου, όταν το κατάλαβα ήταν αργά... Επίσης, μερικοί ζητάνε τα χαρτομάντιλα και ως Κλίνεξ. Όχι, ο τύπος που σε σταμάτησε στο δρόμο και στο είπε δεν ψάχνει χλωρίνη...! 

---

Ευχαριστώ, πολύ που άντεξες μέχρι το τέλος. Υπόσχομαι ότι δεν πρόκειται να σε παρεξηγήσω που δεν κατάλαβες ότι λείπει το .... Νο 6 από τη λίστα γιατί σε είχε συνεπάρει η ανάγνωση!